Η ιστορία του κραγιόν!

Τι είναι αυτό το αξιοθαύμαστο προϊόν που αποκαλείται κραγιόν;

Τίποτα περισσότερο από ένα σύμπλεγμα από κερί, λάδι και χρωματικές χρωστικές ουσίες.

Για την ιστορία, τα κραγιόν φτιάχνονταν από ζύμη και είχαν μείνει γνωστά ως μπογιά ή κοκκινάδι για τα χείλη…

Το τελετουργικό των βαμμένων χειλιών ξεκινάει από τους αρχαίους Αιγυπτίους, καθώς ξετυλίγεται ο πάπυρος και μία γυναίκα κρατάει έναν καθρέφτη στο ένα χέρι και βάφει τα χείλια της. Η Κλεοπάτρα χρησιμοποιούσε ένα μίγμα από χέννα και καρμίνιο για να βάψει τα χείλη της. Το αγαπημένο χρώμα για τους Αιγυπτίους ήταν το μπλε ή το μαύρο, αλλά και η πορτοκαλί και η κοκκινωπή σκιά ήταν επίσης πολύ δημοφιλείς.
Τη μπογιά για τα χείλη την άπλωναν από ένα δοχείο με ένα υγρό stick. Δεν ήταν, όμως, μόνο οι γυναίκες της Αιγύπτου οι οποίες έβαφαν τα χείλη τους: ο μοντέρνος Αιγύπτιος άντρας φορούσε επίσης μπογιά στα χείλη του. Οι Αιγύπτιες ωστόσο, έπαιρναν την μπογιά για τα χείλη μαζί τους ακόμα και στον άλλο κόσμο. Δύο δοχεία από κοκκινάδι θαβόντουσαν πάντα με τη γυναίκα στον τάφο της.

Στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, η μπογιά για τα χείλη φτιαχνόταν από βερμίλιο και φυτικές ουσίες, όπως τα φύκια και τα μούρα. Στα κλασικά χρόνια, ο τρόπος που φορούσαν το κραγιόν αποδείκνυε και την πολιτισμική τους τάξη. Οι γυναίκες με καλή φήμη φορούσαν το κραγιόν με έναν κομψό και καλόγουστο τρόπο. Αντιθέτως, οι ιερόδουλες χρωμάτιζαν τα χείλη τους με έναν φανταχτερό και λιγότερο σοφιστικέ τρόπο.

Στη μεσαιωνική Δύση, ήταν κομψό να δείχνεις «πεθαμένος». Όσο πιο άσπρη ήταν η όψη κάποιου, τόσο το καλύτερο. Η Εκκλησία θεωρούσε πως τα βαμμένα χείλη ήταν σατανικά και αποτελούσαν πρόκληση στον τρόπο με τον οποίο ο θεός είχε σχεδιάσει το ανθρώπινο πρόσωπο. Παρ’όλα αυτά, κάποιες τολμηρές γυναίκες συνέχιζαν να βάφουν τα χείλη τους με σκούρα χρώματα κάνοντας την όψη τους ακόμα πιο άσπρη. Αυτές οι προκαταλήψεις αποδείχτηκαν αρκετά ελαστικές. Στα τέλη του 1770, το Βρετανικό Κοινοβούλιο πέρασε ένα νόμο με τον οποίο δήλωνε πως οι γυναίκες οι οποίες αποπλανούσαν τους άντρες σε γάμο με το μακιγιάζ θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για μαγεία.

Στα Βικτωριανά χρόνια, η βαφή των χειλιών γινόταν από ένα συνδυασμό χρωστικής πούδρας, χοιρινού λίπους και βουτύρου.Το 1860 αποτελούσε το τέλος της απαγόρευσης ενάντια στο μακιγιάζ. Το Leichner στη Γερμανία παρήγαγε το πρώτο κραγιόν σαν μέρος του θεατρικού μακιγιάζ. Η εταιρία Maurice Levy και Scovil Manufacturing Company στο Waterbury δημιούργησαν τα πρώτα μοντέρνα κραγιόν σε μεταλλικές θήκες το 1915 κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Suffragettes χρησιμοποίησαν επίσης τα κραγιόν σαν σημάδι της χειραφέτησης κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας. Αργότερα, στην ταραχώδη δεκαετία του ’20, οι πρόσφατα χειραφετημένες γυναίκες είχαν εμπνευστεί από τις ξεχασμένες σήμερα διασημότητες του κινηματογράφου, κάθε μία από τις οποίες είχε και τη δική της «εμφάνιση χειλιών» – H Clara Bow με το διάσημο «ερωτικό τόξο», η Theda Bara με τα «σαρκώδη χείλη» και η Mae Murray με τα «bee stung» χείλη της.


Η εμφάνιση του 1930 ήταν αρκετά σκληρή και αυστηρή. Κοφτερές άκρες καθόριζαν όλη τη δεκαετία. Αυτή ήταν η απαίτηση για τελειοποίηση όπου οι μεμβράνες χειλιών χρησιμοποιούνταν για να δημιουργήσουν το τέλειο σχήμα χειλιών. Ήταν επίσης η δεκαετία στην οποία γεννήθηκε ένα καινούριο προϊόν, το περίγραμμα χειλιών. Μετά την αυστηρότητα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η θηλυκότητα επανήλθε. Το μακιγιάζ επικεντρώθηκε στα χείλη πάλι, τα οποία βαφόντουσαν σε έντονο κόκκινο ή σε δαμασκηνί. Το στόμα της Marilyn Mοnroe έγινε το σήμα κατατεθέν της δεκαετίας.

Σήμερα τα κραγιόν έχουν αλλάξει πολύ από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν και το ίδιο και οι προσδοκίες των γυναικών για αυτά. Η εποχή των απλών χρωμάτων έχει περάσει. Σήμερα οι γυναίκες έχουν υψηλές απαιτήσεις από τα κραγιόν τους. Από την άποψη του χρώματος όλα επιτρέπονται. Είναι η εποχή της εξατομίκευσης, όπου οι γυναίκες προσπαθούν να βρουν και να διαλέξουν κραγιόν που ταιριάζουν στις δικές τους προσωπικές απαιτήσεις. Γυαλάδα, αλλά και ματ όψη όλα επιτρέπονται.
Όσον αφορά την περιεκτικότητα, τα κραγιόν σήμερα είναι πολύ πιο ελαφριά και ευκολοφόρετα χάρη στα μαλακτικά συστατικά και στη σιλικόνη.
Το παλαιότερο κραγιόν υπολογίζεται πως έγινε γνωστό πριν από 5.000 χρόνια. Βρέθηκε στην πόλη Sumerian στο Ur στο σημερινό Ιράκ.
Ήταν ξεκάθαρα μία εφεύρεση με μέλλον. Σήμερα, υπολογίζουμε πως το 92% των γυναικών φορούν κραγιόν. Πράγματι, οι πωλήσεις των κραγιόν ξεπερνούν τις πωλήσεις των άλλων προϊόντων μακιγιάζ πάνω από τέσσερις φορές. Το δημοφιλές stick που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε σήμερα, δεν εμφανίστηκε νωρίτερα από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η θεωρία του Φρόιντ για το Κραγιόν!


Σύμφωνα με τη θεωρία του Φρόιντ για το κραγιόν, το σχήμα του κραγιόν μας είναι ενδεικτικό της ιδιοσυγκρασίας μας. Λοιπόν, κυρίες μου, ας βγάλουμε το ήδη χρησιμοποιημένο κραγιόν από την τσάντα μας για να δούμε τι λέει για εμάς!

Hard-edged -με γωνία, αιχμηρό: Αυτό το σχήμα υποδηλώνει μία τελειομανή γυναίκα που αγαπά την προσταγή στη ζωή της. Είναι μία πιστή φίλη που μπορούμε να την εμπιστευτούμε για τα πιο πολύτιμα μυστικά μας. Είναι έμφυτο για αυτήν να δίνει εξαιρετικές συμβουλές και ενθάρρυνση.

The flatty -εντελώς ίσιο, φλατ: Συμβολίζει ένα κρυφό ταλέντο. Είναι μία γυναίκα λογική, πρακτική και λίγο ντροπαλή, η οποία συχνά μεταμφιέζει το καλλιτεχνικό της ταλέντο. Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, είναι αυτή που θα έρθει πρώτη να μας σώσει.

The bullet – σχήμα στρογγυλό: Είναι η στιλάτη γυναίκα, η οποία είναι έξυπνη και έχει έντονο χαρακτήρα. Μας παίρνει καιρό να τη γνωρίσουμε, αλλά αξίζει, μιας και είναι ένας έξυπνος και αγαπητός άνθρωπος ο οποίος είναι γεμάτος εκπλήξεις.

πηγή.ingolden.gr