Η ρεσβερατρόλη επιδρά προστατευτικά στον οργανισμό

Οι πολυφαινόλες είναι ενώσεις που υπάρχουν σε διάφορα φρούτα, λαχανικά, καφέ, τσάι και ξηρούς καρπούς. Διαπιστώνεται όλο και περισσότερο ότι έχουν ορισμένα οφέλη για την υγεία. Η ρεσβερατρόλη είναι μια πολυφαινόλη που υπάρχει σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις στα σταφύλια, το κόκκινο κρασί και το πορφυρό χυμό σταφυλιών, και σε μικρότερες ποσότητες σε φιστίκια, βατόμουρα, μύρτιλλα, βακκίνια και μαύρη σοκολάτα. Πιστεύεται ότι τα φυτά παράγουν ρεσβερατρόλη για προστασία από βακτηριακή και μυκητιασική λοίμωξη.

Η ρεσβερατρόλη είναι συνήθως γνωστή για τις αντιγηραντικές της δράσεις. Οι περισσότερες από τις αντιγηραντικές ιδιότητες της ρεσβερατρόλης μπορούν να αποδοθούν στις ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις της. Επιπλέον, η ρεσβερατρόλη έχει επίσης αποδειχθεί ότι έχει αντικαρκινικές, αντιδιαβητικές και αντιυπερτασικές δράσεις. Ένας από τους προτεινόμενους μηχανισμούς δράσης της ρεσβερατρόλης μπορεί να είναι ότι επηρεάζει τις οδούς παραγωγής ενέργειας εντός των κυττάρων αποτρέποντας την αποικοδόμηση ενός συγκεκριμένου μορίου γνωστού ως Κυκλική Μονοφωσφορική Αδενοσίνη (cAMP).

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ρεσβερατρόλη είναι αποτελεσματική στην προώθηση της υγείας της καρδιάς μέσω των αντιοξειδωτικών ιδιοτήτων της. Βοηθά στην πρόληψη βλάβης στα αιμοφόρα αγγεία, μειώνει την κακή χοληστερόλη ενώ αυξάνει την καλή χοληστερόλη και αποτρέπει το σχηματισμό θρόμβων αίματος. Εκτός από τις αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές του, η ρεσβερατρόλη αποδεικνύεται επίσης ότι έχει αποτελεσματικές ιδιότητες αραίωσης του αίματος μέσω της δράσης της στην αναστολή της συσσώρευσης αιμοπεταλίων. Μέσω της παραγωγής νιτρικού οξειδίου και της χαλάρωσης των αιμοφόρων αγγείων, η ρεσβερατρόλη βοηθά στη διατήρηση των επιπέδων αρτηριακής πίεσης στο βέλτιστο εύρος.

Η ρεσβερατρόλη αποδεικνύεται ότι βελτιώνει την ανοχή στη γλυκόζη ολόκληρου του σώματος και καθυστερεί την αντίσταση στην ινσουλίνη. Και οι δύο αυτοί μηχανισμοί είναι σημαντικοί για το αντιδιαβητικό δυναμικό του. Η ρεσβερατρόλη καθιστά τα παγκρεατικά κύτταρα πιο ευαίσθητα στην διαθέσιμη ινσουλίνη και αυξάνει την κατανομή της γλυκόζης από τα κύτταρα χωρίς να αυξάνει τις ανάγκες σε ινσουλίνη. Επιπλέον, η ρεσβερατρόλη αποτρέπει επίσης τη βλάβη των νεφρών που προκαλείται από το υψηλό σάκχαρο στο αίμα (διαβητική νεφροπάθεια). Σε μια κλινική δοκιμή, στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 χορηγήθηκε ρεσβερατρόλη είτε με είτε χωρίς τα τυπικά αντιδιαβητικά φάρμακά τους. Μετά από τρεις μήνες συνεχούς συμπλήρωσης ρεσβερατρόλης, παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς που έλαβαν ρεσβερατρόλη εμφάνισαν σημαντική μείωση στα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (Hb1Ac), τα οποία είναι οι δείκτες του μακροχρόνιου ελέγχου γλυκόζης.

Η ρεσβερατρόλη μπορεί να εμποδίσει την καρκινογένεση σε πολλά στάδια. Οι αντικαρκινικές ιδιότητες της ρεσβερατρόλης αποδίδονται στην επιλεκτική δράση της στη θανάτωση καρκινικών κυττάρων (απόπτωση) και στη μείωση της ανάπτυξης των αιμοφόρων αγγείων στον όγκο (αγγειογένεση). Επιπλέον, αναστέλλοντας τα ένζυμα μεταλλοπρωτεϊνάσης μήτρας που καταστρέφει το κολλαγόνο, η ρεσβερατρόλη έχει επίσης αντι-μεταστατικές ιδιότητες. Οι αντικαρκινογόνες δράσεις της ρεσβερατρόλης έχουν μελετηθεί σε διάφορους τύπους καρκίνου όπως το πολλαπλό μυέλωμα και οι καρκίνοι των πνευμόνων, του δέρματος, του μαστού, του προστάτη, του στομάχου και του παχέος εντέρου.

Μελετήσαμε τις αντικαρκινικές ιδιότητες της ρεσβερατρόλης και άλλων φυτοβιολογικών ενώσεων στο ινοσάρκωμα, έναν εξαιρετικά επιθετικό καρκίνο του συνδετικού ιστού *. Ο συγκεκριμένος συνδυασμός φυτικών προερχόμενων ενώσεων που χρησιμοποιήσαμε μείωσε την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων κατά 80% στα 100 μg / mL, προκάλεσε απόπτωση και ανέστειλε την έκκριση των ενζύμων ΜΜΡ.

Επομένως, όταν ενσωματώνεται σε καθημερινή αγωγή, η πρόσληψη ρεσβερατρόλης μπορεί να μας ωφελήσει με πολλούς τρόπους προστατεύοντας την καρδιαγγειακή υγεία, αυξάνοντας την ενέργεια και την αντοχή και ακόμη δυνητικά στην πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ και του Πάρκινσον.

Ref:
* MW Roomi, et al., Πρακτικά της 102ης Ετήσιας Συνάντησης του AACR, Τόμος 52, Περίληψη # 1500, σελίδα 360


πηγή.dr-rath-foundation.org