Μια Απλή Λύση για όλα τα Προβλήματά μας

Υπάρχει μόνο μία απλή λύση για όλα τα προσωπικά, διαπροσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά και οικουμενικά προβλήματά μας. Αν και είναι τόσο απλή, δεν μπορέσαμε ακόμη να την εφαρμόσουμε. Είναι αυτή:

Να κάνουμε στους άλλους αυτό που θα θέλαμε να κάνουν εκείνοι σε μας και, φυσικά, να μην κάνουμε ποτέ στους άλλους ό,τι δεν θα θέλαμε να μας κάνουν.









Αυτό συμπεριλαμβάνει περιπτώσεις όπως:

Ακόμη κι όταν οι άλλοι κάνουν σε μας αυτό που δεν θα ήθελαν να κάνουμε σ’ αυτούς.
Ακόμη κι όταν νιώθουμε φόβο.
Ακόμη κι όταν νιώθουμε αδικία.
Ακόμη κι όταν οι άλλοι μας «αδικούν».
Ακόμη κι όταν οι άλλοι κάνουν λάθη.
Ακόμη κι όταν οι άλλοι είναι ανήθικοι.
Ακόμη κι όταν έχουμε μεγάλες ανάγκες ή στέρηση.

Το να ζούμε μ’ αυτή την απλή κατευθυντήρια γραμμή θα δημιουργήσει έναν κόσμο, όπου:

Θα υπάρχει δικαιοσύνη και ισότητα.
Θα σεβόμαστε τα υπάρχοντα των άλλων, όπως θα θέλαμε κι εκείνοι να σέβονται τα δικά μας.
Θα χρεώνουμε μόνον αυτό που θα θέλαμε να πληρώσουμε για κάποιο προϊόν ή υπηρεσία.
Θα σεβόμαστε τους άλλους και θα νοιαζόμαστε γι’ αυτούς και ποτέ δεν θα κλέβουμε, ληστεύουμε, βιάζουμε, σκοτώνουμε ή βλάπτουμε καθ’ οιονδήποτε άλλο τρόπο τους άλλους για οποιονδήποτε λόγο.
Θα σεβόμαστε και θα φροντίζουμε τους άλλους.
Θα βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη, όπως θα θέλαμε κι εκείνοι να μας βοηθούν.
Θα μοιραζόμαστε την καλή μας τύχη με τους άλλους, όπως θα θέλαμε να κάνουν κι εκείνοι με μας.
Θα ενεργούμε προς όφελος του συνόλου, επειδή είμαστε μέρος του και οτιδήποτε ωφελεί το σύνολο, ωφελεί κι εμάς.
Θα οδηγούμε και θα παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας με σεβασμό, χωρίς να εμποδίζουμε τους άλλους, ακριβώς όπως θα θέλαμε να κάνουν κι εκείνοι.
Θα τοποθετούμε τα σκουπίδια μας στους κάδους, ακριβώς όπως δεν θα θέλαμε να βρίσκουμε εδώ κι εκεί τα σκουπίδια των άλλων.
Θα φροντίζουμε εμείς, τα παιδιά μας, η τηλεόραση, η μουσική και τα κατοικίδιά μας να μην ενοχλούν τους γείτονες, ακριβώς όπως δεν θα θέλαμε κι εμείς να ενοχλούμαστε από εκείνους.
Ποτέ δεν θα διαμένουμε σε οικόπεδα ή κτίρια που δεν μας ανήκουν, ακριβώς όπως δεν θα θέλαμε να κάνουν οι άλλοι σε μας.
Θα εισβάλλουμε σε χώρες μόνον όταν έχουμε νόμιμη άδεια να το κάνουμε, ακριβώς όπως δεν θα θέλαμε άλλοι να εισβάλλουν παράνομα στη δική μας χώρα.
Θα πληρώνουμε στους εργάτες αυτό που θα θέλαμε να πληρωθούμε εμείς στη δική τους κατάσταση.
Θα εργαζόμαστε για τους άλλους με την ευσυνειδησία που θα θέλαμε να εργάζονται εκείνοι για μας.
Θα συμπεριφερόμαστε στην οικογένεια, τους φίλους και τους συνεργάτες με το σεβασμό και την αγάπη που θα θέλαμε απ’ αυτούς.
Θα κυβερνούμε τη χώρα σαν υπηρέτες για το καλό του συνόλου, χωρίς ποτέ να εκμεταλλευόμαστε την εξουσία μας προς το δικό μας συμφέρον.
Οι πλούσιοι θα βρίσκουν τρόπους να ενδυναμώνουν τους άπορους στη δημιουργία της δικης τους ευημερία.
Θα συγχωρούμε τους άλλους (και τον εαυτό μας) για τα λάθη, την άγνοια και οποιοδήποτε κακό μπορεί να έχουν κάνει.
Θα σεβόμαστε όλους, ανεξάρτητα από θρησκευτικούς, εθνικούς, φυλετικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, επαγγελματικούς ή οικονομικούς συσχετισμούς.
Θα βοηθάμε όποιον έχει ανάγκη, όπως θα θέλαμε να κάνει κι αυτός για μας.
Θα διαδηλώνουμε ενεργά για τα δικαιώματά μας – αλλά με τρόπους που δεν εμποδίζουν τη ζωή των συμπολιτών μας.
Θα μιλάμε θετικά και ευγενικά στους ανθρώπους, ενθαρρύνοντάς τους να είναι καλά με τον εαυτό τους.
Θα χαιρετάμε τους ανθρώπους, καθώς τους προσπερνάμε.
Θα ενωνόμαστε με τους άλλους για να αλλάξουμε την κοινωνία και τον τρόπο διακυβέρνησής της με θετικές υποδείξεις και πράξεις.
Οι άνθρωποι με εξουσία θα ενώνονται και θα συνεργάζονται για το καλό του συνόλου, επειδή οι άνθρωποι χωρίς εξουσία αυτό θα ήθελαν να γίνει.

Οι λόγοι που δεν ακολουθούμε αυτή τη μία απλή κατευθυντήρια γραμμή, που θα έλυνε όλα τα προβλήματα, είναι ο φόβος, η άγνοια, η προσκόλληση και η απληστία.

Όταν φοβόμαστε, αναζητάμε να προστατεύσουμε την αξία, ασφάλεια, ελευθερία ή και την ευτυχία μας αντιδρώντας αμυντικά και αγνοώντας για το πώς κάνουμε τους άλλους να αισθάνονται.

Αγνοούμε το γεγονός ότι είμαστε όλοι κύτταρα στο σώμα της ανθρωπότητας και ότι ο μόνος τρόπος που μπορούμε να είμαστε πραγματικά καλά, ευτυχισμένοι και πλούσιοι είναι να έχουν όλοι οι άλλοι το ίδιο. Αν οποιοδήποτε μέρος του σώματος δεν είναι καλά, στο τέλος ολόκληρο το σώμα υποφέρει. Δεν βλέπουμε ότι κατά βάθος οι τύχες μας εμπλέκονται.

Οι προσκολλήσεις και η απληστία μας μάς κάνουν να αγνοούμε πώς αισθάνονται ή τι χρειάζονται οι άλλοι, επειδή είμαστε τόσο πολύ απασχολημένοι με την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών. Απλώς δεν ενδιαφερόμαστε.

Το αποτέλεσμα αυτού του φόβου, της άγνοιας, της προσκόλλησης και της απληστίας είναι η παρούσα κατάσταση της χαοτικής, ανασφαλούς και άδικης κοινωνίας μας.

Η δύναμή μας είναι στο να επιλέξουμε σήμερα να συμπεριφερόμαστε με τρόπους που θα θέλαμε να συμπεριφέρονται οι άλλοι.

Ακολουθεί ένα τεστ. Πάρτε κάθε συμπεριφορά… όπως…

Να διπλοπαρκάρετε ή να πετάτε χαρτιά από το παράθυρο του αυτοκινήτου ή να παρακάμπτετε σειρά αυτοκινήτων που περιμένουν να στρίψουν αριστερά.
Να βάζετε τη μουσική ή την τηλεόρασή σας δυνατά, να καρφώνετε ή να αφήνετε το σκύλο σας να γαυγίζει σε ώρες κοινής ησυχίας.
Να μην πληρώνετε τους λογαριασμούς, το ΦΠΑ, τα ενοίκια ή αυτά που χρωστάτε σε κάποιον, όταν στην πραγματικότητα έχετε την δυνατότητα να το κάνετε.
Να εργάζεστε λιγότερο απ’ όσο έχετε συμφωνήσει.
Να πληρώνετε τους υπαλλήλους σας λιγότερο απ’ ό,τι θα θέλατε να πληρωθείτε εσείς για την ίδια δουλειά.
Να αγνοείτε την ουρά στην τράπεζα, στις δημόσιες υπηρεσίες ή στο σουπερμάρκετ.
Να μιλάτε αρνητικά για κάποιον.
Να αγνοείτε τις πιθανές επιπτώσεις των πράξεών σας ή του τρόπου ζωής σας πάνω στους άλλους.
Να μην τηρείτε τις προφορικές ή γραπτές συμφωνίες σας.
Να αναγκάζετε έναν συμπολίτη σας να πληρώσει ένα «λάδωμα», «γρηγορόσημο» ή «φακελάκι» για να προσφέρετε μια υπηρεσία.

Συμπληρώστε εδώ οτιδήποτε άλλο σάς αρέσει….

… και μετά θέστε αυτές τις απλές ερωτήσεις:

«Πώς θα έμοιαζε αυτή η κοινωνία, αν έκανε ο καθένας αυτό που κάνω;»

«Ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις στη ζωή μας, αν κάθε άλλος έκανε αυτό που κάνω;»

«Πώς θα έμοιαζε η ζωή μου, αν καθένας έκανε αυτό;»

«Πώς θα ένιωθα, αν κάποιος το έκανε σε μένα;»

«Θα ήμουν ευτυχισμένος, αν κάποιος το έκανε σε μένα;»

«Σε τι είδους κοινωνία θέλω να ζω; Σε μια κοινωνία όπου ο καθένας θέλει να είναι η εξαίρεση στον κανόνα και να κάνει οτιδήποτε θέλει ανεξάρτητα από τις συνέπειες στους άλλους;
Ή σε μια κοινωνία όπου όλοι νοιαζόμαστε για τους άλλους γύρω μας και ενδιαφερόμαστε για το πώς οι πράξεις και συμπεριφορές μας τους επηρεάζουν;»

Το πρόβλημα ξεκινά μ’ ένα απλό, «Δεν πειράζει αν κάνω αυτό το μικρό πράγμα που δεν θα ήθελα οι άλλοι να κάνουν σε μένα.» Και τελειώνει με «Ζούμε σ’ έναν άγριο κόσμο και δεν πειράζει αν κλέβω, κακοποιώ τον φτωχό, δεν τηρώ τις συμφωνίες μου ή αρπάζω γη που δεν μου ανήκει». Ξεκινά μαλακά και μεγαλώνει γρήγορα.

Ας αρχίσουμε μια νέα κίνηση. Στην πραγματικότητα ας συνεχίσουμε την κίνηση που έχει ήδη αρχίσει από τον Ιησού Χριστό 2000 χρόνια πριν. Ας αποφασίσουμε ότι, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι, εμείς επιλέγουμε από τώρα και πέρα να ακολουθήσουμε αυτή την απλή κατευθυντήρια γραμμή για ευτυχία, υγεία και αφθονία: να κάνουμε στους άλλους αυτό που θα θέλαμε να κάνουν εκείνοι σε μας. Θα πιάσει τόπο και θα θεραπεύσει το σύνολο.

Πηγή: armonikizoi.com