Ενα τηλεφώνημα ισούται με 1000 μηνύματα

Στην εποχή του instant messaging, αντικαταστήσαμε το “θα σου τηλεφωνήσω” με το “θα σου στείλω μήνυμα”, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι σκοτώνουμε έναν ολόκληρο θεσμό στην επικοινωνία. Οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει, θαρρείς, αλλεργία στα τηλεφωνήματα.

Και υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος γι’ αυτό: Τα τηλεφωνήματα μας αναγκάζουν να αντιμετωπίσουμε την άβολη πραγματικότητα του να ζεις σ’ έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι μπορεί να χρειάζονται την προσοχή σου άμεσα. Ένα τηλεφώνημα δεν σου προσφέρει την πολυτέλεια να αγνοήσεις ένα μήνυμα για ώρες (ή και μέρες;).

Ο δικηγόρος και διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Γκουχάν Σουμπραμανιάν, υποστηρίζει ότι μέσω της προφορικής συνομιλίας μπορούμε να κατορθώσουμε πολλά περισσότερα σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Σε μία συζήτηση, συνήθως, τίθενται ερωτήσεις και δίνονται απαντήσεις – κάτι που γίνεται πιο εύκολα και γρήγορα μέσω τηλεφωνήματος.

Η ομορφιά των τηλεφωνημάτων, όμως, δεν αφορά μόνο στην ταχύτητα: Θέλουμε να ακούμε την αντίδραση του συνομιλητή μας αντί να περιμένουμε απάντηση κοιτάζοντας ανυπόμονα το “Ο (Χ) πληκτρολογεί…”. Θέλουμε να ξανανιώσουμε την ενέργεια μίας ζωντανής συνομιλίας με τους φίλους μας. Θέλουμε να ακούσουμε κάποιον να ξεκαρδίζεται στα γέλια αντί να βλέπουμε ένα γελαστό emoji. Θέλουμε. Αλλά…

Ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, οι οποίοι και τείνουν να χρησιμοποιούν τα smartphones τους περισσότερο, τα γραπτά μηνύματα έχουν γίνουν μία αέναη συνομιλία που μοιάζει να μην έχει αρχή, ούτε τέλος. Συχνά, η προσδοκία άμεσης απάντησης σε ένα γραπτό μήνυμα είναι τόσο μεγάλη όσο και σε ένα τηλεφώνημα – ένα φαινόμενο που πιθανότατα έχετε βιώσει κι εσείς αν έχετε κάνει το “ατόπημα” να είστε ενεργοί στα social media αλλά να αφήνετε το μήνυμα του καλού /της καλής σας ως “μη αναγνωσμένο”…

Ένα τηλεφώνημα μπορεί να αποτελεί πιο σαφή απαίτηση της προσοχής μας, αλλά – στην πράξη – είναι πιο εύκολο να εξηγήσεις ότι δεν μπορούσες να απαντήσεις σε μία κλήση παρά σε έναν μήνυμα.

Σαφώς, υπάρχουν άφθονες περιπτώσεις στις οποίες ένα μήνυμα ή ένα email αποτελεί καλύτερη επιλογή. Δεν μίλησε κανείς για μία συλλήβδην απόρριψη των μηνυμάτων υπέρ των τηλεφωνημάτων. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι τα άμεσα γραπτά μηνύματα ωφελούν πολλούς ανθρώπους που βρίσκουν δύσκολη την τηλεφωνική επικοινωνία – όπως, για παράδειγμα εκείνους που έχουν αδυναμίες στην ακοή ή στην ομιλία. Για άλλους, οι τηλεφωνικές συνομιλίες αποτελούν πηγή άγχους: Η γραπτή επικοινωνία σου δίνει το περιθώριο να επεξεργαστείς τις απαντήσεις σου ξανά και ξανά – δίνοντας στον εαυτό σου όσο χρόνο θέλει: Από ένα λεπτό, έως και ολόκληρες μέρες.

Ακόμα κι αυτό, όμως, έχει τα μειονεκτήματά του. Όπως εξηγεί ο κ. Σουμπραμανιάν, “Με ένα email, το μήνυμα που λαμβάνεται μπορεί να μην είναι ίδιο με αυτό που αποστέλλεται.” Ένα γραπτό μήνυμα δεν έχει ποτέ τον ξεκάθαρο τόνο που έχει μία προφορική συνομιλία.

Μία τηλεφωνική συζήτηση προσφέρει την ευτυχία μίας συνομιλίας την οποία δεν μπορείς ούτε να επανεξετάσεις, ούτε να προωθήσεις σε άλλον, ούτε να αναλύσεις λέξη προς λέξη. Αν λεχθεί κάτι που θα προτιμούσες να μην είχες πει, δεν υπάρχει καμία καταγραφή (εκτός αν ο συνομιλητής σου ηχογραφεί τη συνομιλία σας εν αγνοία σου – στην οποία περίπτωση κρύβονται βαθύτερα προβλήματα). Αν μία συζήτηση πάει στραβά, δεν έχεις τη δυνατότητα να ανατρέξεις στη συνομιλία επικρίνοντας τι είπες λάθος ή τι θα μπορούσες να είχες πει (μία ανούσια διαδικασία στην οποία μπορεί να αναλωνόμαστε για ώρες).

Δεν είναι τυχαίο που το Snapchat εκτοξεύτηκε πριν από λίγα χρόνια επειδή οι φωτογραφίες που αποστέλλονταν μεταξύ των χρηστών του app εξαφανίζονταν μετά από 10 δευτερόλεπτα. Οι τηλεφωνικές συνομιλίες προσφέρουν ακριβώς την ίδια ελευθερία σε προφορική μορφή, από την εποχή του Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ – του “πατέρα” του τηλεφώνου.

Σχεδόν σας ακούω να μιλάτε για τις αρνητικές επιπτώσεις της επαφής του smartphone με το αυτί σας, αλλά… δόξα τον Ουόλτερ Λ. Σο, υπάρχει η ανοιχτή ακρόαση! Πραγματικά, αυτή η πανέξυπνη λειτουργία του τηλεφώνου σου δίνει την εντύπωση ότι ο συνομιλητής σου βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο. Είναι μία αίσθηση που τα γραπτά μηνύματα δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να σου δώσουν. (Παρακαλώ, όμως, μην χρησιμοποιείτε ανοικτή ακρόαση σε δημόσιους χώρους. Ζείτε σε μία κοινωνία…)

Το instant messaging είναι η τεχνολογία που καθόρισε την μοίρα των τηλεφωνημάτων. Για τα παιδιά, είναι μία μέθοδος επικοινωνίας που τους προσφέρει την ελευθερία να συνομιλούν με τους φίλους τους μακριά από τα αυτιά των γονέων τους. Για τους ενήλικους, είναι μία μέθοδος επικοινωνίας χωρίς πολλές απαιτήσεις.

Και για να γεμίσουν το κενό που αφήνει η απουσία της άμεσης επαφής, οι τεχνολογικές εταιρίες εξόπλισαν την ανταλλαγή μηνυμάτων με emoji και κωδικοποιημένες συντομογραφίες (OMG, LMAO, και τα συναφή). Αν και πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυτό το σημαίνον αποδίδει μέχρι ένα βαθμό, αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι τόσοι άνθρωποι μιμούνται με συντομίες και emoji τους θεμέλιους λίθους μίας τηλεφωνικής συνομιλίας, τη στιγμή που η αληθινή εμπειρία της ζωντανής συζήτησης απέχει μόλις ένα πλήκτρο.

Όπως υποστηρίζει ο ψυχίατρος της Ιατρικής Σχολής UNC, Johny Gerkin, πολλοί άνθρωποι προτιμούν το τηλέφωνο ως μέσον επικοινωνίας αλλά θεωρούν την αποστολή μηνύματος πιο διακριτική και λιγότερο ενοχλητική. Η συμβουλή του είναι να επιλέγουμε συνειδητά το μέσον που θεωρείται πιο κατάλληλο για κάθε περίσταση: Γραπτά μηνύματα και emails για απλές και γρήγορες συνομιλίες, και τηλεφωνικές κλήσεις για πιο περίπλοκα και σημαντικά θέματα.

Όπως ισχύει στην πλειοψηφία των κοινωνικών κανόνων που καλείται να αλλάξει μία γενιά, έτσι και οι Millennials έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που δεν έχουν ακόμη καταφέρει να λύσουν. Οι γενιές που ακολούθησαν, όμως, ζουν μέσα από τα πολυάριθμα inboxes τους και έχουν κάνει τις βιντεο-κλήσεις δεύτερη φύση τους – μία λειτουργία που τους δίνει την ευκαιρία να αναπτύξουν δεξιότητες επικοινωνίας που εμείς έχουμε χάσει.

Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να γίνουμε πιο δραστήριοι στην ανάπτυξη αντίστοιχων δεξιοτήτων αν θέλουμε να διατηρήσουμε τις κοινωνικές σχέσεις μας σε ολόκληρη τη ζωή μας. Είναι καιρός να επιστρέψουμε στο τηλέφωνο την βασική λειτουργία του…




πηγή.globalist.gr